aVaRMuRaT Suskunluğumuz korkumuzdan değil asaletimizdendir.
 
ORTATEPE KÖYÜ ve DAGISTAN KÜLTÜRÜ HAKKINDA KISACA
Sözler bazen bir hazine bazen dermansız bir dert tipi  
  Ana Sayfa
  İmam Şamil in Ataları
  imam Gazi Muhammed
  İmam Hamzat Beg
  İMAM ŞAMİL
  Hacı Murat
  Muhammed Emin Paşa
  Şeyh Cemalettin Gazi Kumuki
  Ömer Ziyauddin i Dagıstani
  KAFKASYA
  AVARCA HAKKINDA
  AVARCA DİLBİLGİSİ
  RESİM GALERİSİ (avar)
  DAGISTAN
  MAHAÇKALE
  ŞEYH ŞAMİL'İN KÖYÜNDE
  Türkiyede ki Dagıstan Köyleri
  ORTATEPE KÖYÜ
  ORTATEPE GENÇLERİ
  Yemeklerimiz
  ÇEÇENİSTAN
  Reklamlar
  BİRAZDA GÜLELİM
  Dost Siteler
  özlü sözler 1
  Resimli Şiirler
  Hayatı Güzelleştirme Kuralları
  Telefon mesajları - Dostluk
  Hangi gün doğdunuzu hesaplayın
  Çeçenistan Vidyoları
  Komik Vidyolar
  Kafkas Vidyoları
  Avarca Şiir Videoları
  AVARCA KLİPLER
  AVARCA ÇİZGİ FİLMLER
  AVARCA TİYATRO
  TATLI VE DÜĞÜN VİDYOLARI
  BAYRAM VİDYOLARI
  ömer ünsal videolar
  KÖYDEN KARIŞIK VİDYOLAR
  RESİMLİ ORTATEPE KÖYÜ VİDEOLARI
  DİNİ KONULAR
  Anketler
  KPSS ANAYASA
  Kadınlar
  Erkekler
  Çocuk Eğitimi Üzerine
  Eğitim Sisteminin Çarkına Düşmeden
  Hayatın Farkına Varanlar
  Yılları Heba Etmeden
  TM'DEN TMT'YE MÜCAHİT RAUF DENKTAŞ
  Canım Annem
  Mülakat Soruları
  SİZLERDEN GELENLER
  ŞİİRLER
  ARICILIK KURSU SORULARI
  Ziyaretçi defteri
aVaRMuRaT
İmam Şamil in Ataları

İMAM ŞAMİL’İN ATALARI

Denga, henüz çocukken, babası onu abisinin kızı ile beşik kertmesi yapmış. Bu iki çocuk ta büyüyüp buluğ çağına geldiğinde babası oğluna, abisi ile yapmış oldukları sözleşmeyi yani beşik kertmesini açıklar ve fazla uzatmadan bir an evvel amcakızı ile evlenerek verilen sözün yerine getirilmesini ister. Denga amcasının kızı ile evlenmeyi kesinlikle reddeder. Kim ne söylese de, babasının ve amcasının beşik kertmesi sözleşmesini oğlu şık bulmaz.

“Amcakızının karım olmaktansa, kardeşim olarak kalmasını yeğlerim” diyerek bu konunun kapatılmasını ister.  

“Bak oğlum, bu iş olmazsa ben ömrümün sonuna kadar kardeşimin yüzüne bakamam. Ona görünmemek için hiç dışarı çıkmadan mı durayım? Ya verilen söz yerine getirilir, ya da senin bu köyü terk etmen gerekir”

Diyerek, babası oğluna hiddetle söylenir ve bu sözlerin etkisiyle oğlunun ikna olacağı ümidiyle bekler.

Denga kararlıdır, fazla düşünmeden şu cevabı verir:

“İkinci şıkkı seçiyorum baba”.

Oğlunun sakin bir tavırla, köyü terk etmeyi tercih ettiğini gören babası, hemen fırlayıp ayağa kalkar ve gecenin geç vakti olmasına rağmen, karısına seslenir:

“Oğlana heybeleri hazırla!”

Bütün bu olup bitenleri zaten üzülerek izlemekte olan annesi, sessizce heybelere yolluk ve gerekli ihtiyaç malzemelerini yerleştirir. Annesiyle hüzünlü bir şekilde vedalaştıktan sonra meçhul bir sefere çıkan Denga’ya, çaresiz kalan ve köyün kenarına kadar oğlunu uğurlamaya çıkan baba şöyle der:

“Anne ve babanın dediklerini yapmaktansa yüreğine yular takmak, her yiğidin harcı değildir oğlum. Benim sözümü dinlemektense sana, aileni ve doğduğun köyü terk etmek daha kolay geldi. Ne yapalım kader böyleymiş…..” Bu sırada çok duygulanan baba, oğluna belli etmemeden bir ara yutkunarak gözlerini sildi ve yine sözlerine devam etti. “Sen büyük bir seferi göze aldın, bilmem bunun yüceliğinin farkında mısın, Allah bu yolda yardımcın olsun. Sana ne tür akıl verilebilir bilemem ama rahmetli babam çok tekrarlardı:

“Ana yolu da, baba dostunu da bırakma.”

Bu sözler uzun yıllardan beri çileli bir yaşam süren insanların hayat tecrübeleri ile kanıtlanmış, atasözleridir. Bu sözleri sen de kendi çocuklarına öğret. Bu öğütlerden sonra babası oğluna takip edilecek yolları tarif etti ve her köyde gibi bulunan baba dostlarının isimlerini verdi. Bu söylediklerini oğlu iyice anlamış mı diye tekrarlatmaktan da geri kalmadı.

“Hepsini anladım baba.” dedi oğlu, boğazında düğümlenen kısık bir sesle. Çünkü evden ayrılırken annesinin gözyaşları ve babasının anlamlı nasihatleri onu çok duygulandırmıştı. Ayrıca bir gece yarısı köyünden ayrılmak zorunda kalması da çok zor gelmişti. Bir ağlayabilse belki biraz rahatlayacaktı, fakat ağlayamazdı, çünkü o bir erkekti.

Babası, bir süre daha nasihatte bulunduktan sonra; “Yolun açık olsun oğlum.” diyerek sarılıp vedalaştılar. Bu durumda çok duygulanan Denga, adeta yıkılmıştı. Babasının durumu da oğlununkinden farklı değildi. Babasına veda ederek doğup büyüdüğü HİHATA köyünü terk eden, ya da terk etmek zorunda kalan Denga, “Madem köyden ayrılıyorum, gitmişken bari bir şehre yerleşeyim.” diye düşünür.

İmam Şamil’in dedesi Denga’nın, Gimri’ye nasıl ve ne şekilde ulaştığı konusunda değişik söylentiler var. Ben burada, küçük yaşlardan beri dinlediğim ve akrabalarımın Aşilta’da anlattıklarına yer vereceğim.

Denga, Andi Koysu nehrine paralel olarak giden bu yolun daha evvel babası ile birlikte gitmiş olduğu bazı köyleri biliyordu. Babasının tarifi üzerine nehir boyu aşağı inen bu yolu takip ederek yolculuğunu sürdürdü. Gecelemek için ise denk gelen köylerde baba dostlarını bularak konakladı.

Denga, nihayet Gimri (Genu) köyüne varır ve baba dostunun evini sorarak orada konaklar. Baba dostu ev sahibi, izzet ikramdan sonra sohbet arasında misafiri Denga’ya bu seyahatinin sebebini sorar. Denga ev sahibine, sefere çıkmanın sebebini bütün ayrıntıları ile hiçbir şeyi saklama gereği duymadan anlatır ve bundan sonraki niyetini de şöyle açıklar:

“Allah yazdı ise, şehre gitmeyi ve oraya yerleşmeyi düşünüyorum. Çalışarak nafaka temin etmek ve yaşam sürmek için kötü yer olmasa gerek şehir”.

“Bak oğlum şayet aklın yatarsa, bir fikir de ben vereyim sana. Hayatında hiç gitmediğin bir şehre gitmeden, birkaç gün bizim köyde kalarak, bu zaman içinde iyice düşün, aklın yatarsa buraya da yerleşebilirsin. Elimden geldiği kadar ben de sana yardımcı olurum, ev yapman için olsun, evlenmen için olsun, bu gibi işler için bizim de yardımımız olur. Elindeki zanaatın hünerini göstermek için sen de gayret et.” diye nasihatte bulunur.   

Hakikaten de 3–4 gün Gimri’de kalan Denga’ya, güzel havası ve ılımlı iklimi ile çeşitli meyvenin yetiştiği ve cana yakın insanların yaşadığı bu köy cazip gelmişti. İyi bir demir ustası olan Denga, kısa sürede bu köye adapte olarak sanatını icra eder. Baba dostunun ve komşuların da yardımları ile işini kuran Denga, zamanla kendine bir ev yapar ve evlenir. İlk doğan oğluna, haneye bereket gelsin diye Peygamberimizin (SAV) isimlerinden olan ‘Muhammed’ ismini verir.

Aradan uzun yıllar geçer ve genç bir delikanlı olan Denga’nın oğlu Muhammed, baba mesleğini geliştirerek o da iyi bir demirci ustası olur. Gimri’ye komşu köy sayılan ve müşterisi olan bazı Aşiltalılar, iyi bir sanatkâr olan bu genç demirci ustasına köylerine gelmesini ve zanaatını orada icra etmesini teklif ederler. Bu teklifi cazip bulan Denga’nın oğlu Muhammed de gider Aşilta’ya yerleşir.

Aşiltalı Pirbudak’ın bir oğlu ve iki kızı vardı. Oğlu Ali, henüz 10–12 yaşlarında iken ağır bir hastalığa yakalanarak vefat eder. Evlenme çağına gelince büyük kızı Feride’yi aynı köyden Şah adında bir delikanlı ile evlendirir. Küçük kızı Bahu Mesedo’ya ise köyde demircilik yapan Denga’nın oğlu Muhammed talip olur. Bu hayırlı iş rast giderek kısa sürede evlenirler ve akabinde de Gimri’ye dönerek oraya yerleşirler.

1797 yılında Muhammed ile Bahu Mesedo’nun bir oğulları dünyaya gelir ve ona, genç yaşta vefat eden dayısının adını ‘Ali’ verirler. Küçük yaştan beri zayıf olan ve her türlü tedaviye rağmen hastalıklardan kurtulamayan Ali’nin sıhhat bulması için geleneklere göre, isminin değiştirilmesi bir çare olarak biliniyordu. Annesi Bahu Mesedo, genç yaşta vefat eden kardeşinin ismi olan ‘Ali’ isminin değiştirilmesini her ne kadar istemese de, oğlunun sıhhate kavuşacağı ümidiyle rıza gösterir. Zamanın âlimlerine, çocuğa ne isim verelim diye sorulduğunda; “Şamil” olsun demişler.

O zamanlar kimin aklına gelirdi ki, bu zayıf, cılız ve sıhhate kavuşabilmesi için isim değişikliğinden medet umulan bir çocuğun, geleceğin Dağıstan aslanı ve Kafkas kartalı diye anılacak Şeyh Şamil olacağını. Ve yine dünya çapında 19. yy’ın sayılı Liderleri arasında yer alarak, başta İslam âlemi olmak üzere bütün insanlık âleminin dünya durdukça hayranlıkla ondan bahsedeceklerini.

Dağıstan’ın İlk Lideri İmam Gazi Muhammed ile birlikte özgürlük harekâtında yer alan Şamil, bu etkinliğini Dağıstan’ın İkinci Lideri İmam Hamzat Beg’le de sürdürdü. İmam Gazi Muhammed’in 1832 yılında Gimri savaşında şehit olması ile Bayrağı alan İmam Hamzat Beg de 1834 yılında Hunzakh camiinde şehit olunca, 20 Eylül 1834 tarihinde Aşilta’da yapılan büyük kurultayda, Dağıstan’ın çeşitli yörelerinden gelen halk temsilcileri (Delegeler) Şamil’i, Dağıstan ve Çeçenistan İmam’ı (Lideri) seçtiler.        

                      Batulil Muhamad – Aşilta – Dağıstan                                     

              

İMAM ŞAMİL’İN EŞLERİ VE ÇOCUKLARI

 

Şeyh Şamil: Dağıstan’ın üçüncü İmamı (Lideri). 23 Ekim 1797 yılında Gimri’de doğmuş, 4 Şubat 1871’de Medine’de vefat etmiştir. Dağıstan halklarının Avar boyundan Muhammed ile Bahu Mesedo’nun oğullarıdır.

Fatımat: İmam Şamil’in ilk eşi, 1810’da Unsokul’da doğmuş, 1845’te Alusind’de vefat etmiş. Dağıstan’da meşhur yara hekimi olan Abdülaziz’in kızıdır.

Üç oğlu ve iki kızı olmuştur.

1-     Cemalettin

2-     Gazi Muhammed

3-     Muhammed Şefi

4-     Nafisat

5-     Fatımat

 

Cavharat: İmam Şamil’in ikinci eşi, 1821’de Gimri’de doğmuş, 1839’da Ahulgoh’ta vefat etmiş. Oğlu Sait küçükken ölmüş.

Saidat: İmam Şamil’in üçüncü eşi, 1823’te Gazi Kumuk’ta doğmuş, 1870’te Medine’de vefat etmiş. İmam Şamil’in de hocası olan Şeyh Cemalettin’in kızıdır, Peygamber soyundandır.

http://www.daghestan.tr.gg/

İki kızı ve bir oğlu olmuştur.

1-     Nacabat

2-     Bahu Mesedo

3-     Muhammed Kamil

http://wwww.daghestan.tr.gg/

 

Şuaynat: İmam Şamil’in dördüncü eşi, 1825’te Mozdok’ta doğmuş, 1876’da İstanbul’da vefat etmiş. Müslüman olmuş bir Hıristiyan’dır. Bir kızı olmuş.

1- Safiyat

Aminat: İmam Şamil’in beşinci eşi, 1835’te Çeçenya’da doğmuş, 1858’de boşanmış, çocuğu olmamış.


Dost Siteler  
 

SİTEYİ NASIL BULDUNUZ
SÜPER
EH İŞTE
GÜZEL
İDARE EDER
İYİ DEĞİL

(Sonucu göster)


 
ORTATEPE KÖYÜ TARİHİ  
  600 yıllık Osmanlı imparatorluğunun ileri uç kalesi olan Kafkasya’nın Dağıstan bölgesinde yaşayan atalarımız İmparatorluğun zaafiyete uğramasıyla 19.yüzyılda amansız bir Rus istilasına maruz kalmışlardır.Her türlü imkansızlığa rağmen,sayı ve silah bakımından kuvvetli olan Rus ordularına karşı din,namus,vatan ve haysiyetleri uğruna cihat ilan eden Şeyh Şamil önderliğinde 36 yıl gibi uzun bir süre kahramanca savaşan atalarımız,Osmanlı İmparatorluğundan beklenilen yardım kendilerine zamanında ulaşmaması nedeniyle gelişen olumsuz şartlar nedeniyle istemeyerek mücadeleyi bırakmak zorunda kalmışlardır. Ancak Rus esaretinde yaşamaktansa kutsal topraklar addettikleri Osmanlı İmparatorluğuna göç etmeyi tercih eden atalarımız 1859 yılından itibaren akın,akın göç etmeye başlamış ve yazın Kahramanmaraş ili Göksun ilçesinin 5 Km kuzeyinde yer alan Deve Mağarasında konaklamışlar , kışın ise Andırın üzerinden Adana Çukurova Ovası göç etmişler ve şekilde 5 yıl göçebe hayatı yaşamışlarıdır.

Kafkasya’da yüksek dağların eteğinde bulunan yaylalarda yaşamaya alışmış olan bu insanlar ; aşırı sıcak ve sivrisineği ile ün salmış Çukurovasında yaşamaktansa anavatanlarındaki yaşam tarzlarına uygun olan Göksun ovalarında yaşayıp yerleşmeyi tercih etmişlerdir .O zamanlardaki isimleriyle Tetir, Kırcainek ve Hevlekli dağlarının ortasında yer alan tepenin eteklerinden arazi satın almışlar ve1862 yılında yerleşik hayata geçmek amacıyla ilk evin temelinin atmışlardır.Yerleşim yeri olarak seçilen tepenin yukarıda bahsedilen dağların arasında yer almasından dolayı Ortatepe denilmesi nedeniyle aynı isim köyede verilmiştir.Kuralan köyün ismi o tarihten itibaren Ortatepe olmuştur.Müslüman müslümanın kardeşidir pirensibiyle atalarımıza kucak açan Anadolu insanlarının yardım ve destekleriyle bu toprakları yurt edinmişlerdir.Ortatepe köyü işte bu yiğit insanların kurduğu ve halen torunlarının yerleşik halde yaşadığı şirin bir köydür.
 
ORTATEPE KÖYÜ ANA DİLİ  
  Ortatepe Köylülerinin ana dili şu anda Dağıstan’da konuşulmakta olan Avar Dili’dir.Anadillerinde kendilerini Maarulav (Dağlı) olarak adlandıran Ortatepeliler Kafkasyanın yerli halklarından olan Avarlardandır.Köyde sürekli ikamet edenlerin tamamı Avar kökenlidir. Değişik amaçla köye gelenlerin geçici meskenlerde yaşadıkları ve işlerinin bitiminde köyden ayrıldıkları görülür.Köyde hala anadil olan Avarca konuşulmakta olup, yeni nesilde azalan oranda anadillerini kullanma eğilimi görülmektedir.Bu şekilde devam etmesi halinde yakın tarihte Avarca’nın unutulması kaçınılmaz görülmektedir. İLK KÖYÜ KURANLAR Köyü ilk kuranlar 16 kişi idiler.bunların bilinen önde gelenleri ise1859 yılında başlayan göçle birlikte Göksun ovasına gelen Abdulkerim, Davut, Ali, Hacımehmet, Ramazan, İsmail, Mehmet ve Şamsu aileleridir.Bir kaç ailede 93 harbinden sonra gelmişlerdir.  
ORTATEPE KÖYÜ EKONOMİK DURUMU  
  1980 yılına kadar tarım ve hayvancılıkta önemli bir yere sahip olan Ortatepe Köyü ,son zamanlarda gençlerin eğitim ve kendi işlerini kurmak amacıyla köyden ayrılmaları ve bir daha geri dönmemeleri nedeniyle köyde tarım hayvancılık eski cazibesini kaybetmiştir.Ancak köyde yerleşik olarak hayatlarını sürdürenler küçük çaplı olsa da tarla bitkileri ve hayvancılık üzerine çalışmalarını sürdürmektedirler.Köyün ekonomik olarak gelişmesi için alışılagelmiş tarla bitkileri ekimi yerine meyvacılık ve sebzeciliğe yönelmesi ve klasik hayvancılık yerine modern besi ve mandracılığa meyil etmesi arzu edilmekte bu alanda çalışmalar sürdürülmektedir.Bunun yanı sıra tarım ve hayvancılığa dayalı sanayi yatırımlarının yapılması için araştırma ve fizibilite çalışamları yapılmaktadır.  
ORTATEPE KÖYÜNDE ALT YAPI  
  Köyde 1980 yılından itibaren elektrik verilmiş bulunmaktadır. Her iki mahalleye 1965 ve 1970 yıllarında ikişer çeşme yapılmış daha sonra bu çeşmelere gelen suyun yetersiz ve sağlıksız olması nedeniyle 1990 yılında tekrar yeni bir su şebekesi yapılmış olup, her evde son derece sağlıklı ve kaliteli içme suyu bulunmaktadır. 1998 yılında ise her eve sabit telefon hizmeti ve 2006 yılından itibaren hızlı internet hizmeti verilmiştir. Ayrıca köyümüzde 1999 yılından itibaren Telsim, 2000 yılından itibaren Avea ve kısmen olsa da 2001 yılından itibaren Turkcell kapsama alanına girmiş bulunmaktadır.Köyü ilçeye bağlayan yol ise 2002 yılında asfaltlanmış bulunmaktadır.
Gerek ilçeye yakın olması ,gerekse uygun coğrafik ve iklim şarlarının yanı sıra bütün kamu hizmetlerinin eksiksiz olarak verilmiş olması nedeniyle Ortatepe Köyü yaşanmaya değer bir safiye yeri olup ,gün geçtikçe emeklilerimizin ilgi odağı haline gelmektedir.Her yıl düzenlenen Geleneksel Bahar Bayramı, köyün birlik beraberliği ile gelişimine katkı sağladığı görülmektedir.
 
Bu dilden firar eden her söz Yaydan çıkmış ok gibi Kelimeler bazen bir hazine Bazen dermansız bir dert tipi Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol